Nerwica u kota

Koty są wrażliwymi stworzeniami. Ich psychika jest równie krucha co Nasza. Niektóre sytuacje mogą zachwiać jej równowagę, doprowadzając do nerwicy.

Początkowe objawy nerwicy u kota

Stres u kota narasta. Na początku objawy nie są bardzo widoczne. Jeśli zauważycie poniższe zachowania u kota, powinniście potraktować je jako sygnał alarmowy:

• nadmierne ślinienie się,
• spocone poduszki łap, które odbijają się na meblach i podłodze,
• drgające, ciągle ruszające się uszy,
• brak chęci do ulubionych zabaw,
• brak apetytu,
• problemy z oddawaniem moczu i kału,
• ciągłe drżenie ciała,
• nerwowe dyszenie,
• zmiana codziennych rytuałów,
• częste ocieranie się o meble, nogi itp.,
• rozszerzone źrenice,
• izolowanie się lub sprowadzanie na siebie uwagi,
• niecodzienne odgłosy,
• wypadanie sierści i pojawienie się łupieżu i łojotoku,
• nadwrażliwość na dźwięki i dotyk,
• mruczenie, które ma na celu uspokojenie się.

Objawy chronicznej nerwicy u kota

Jeśli nie zadziałamy w pierwszym stadium choroby, przejdzie ona na następny poziom. Wtedy objawy stanął się o wiele bardziej widoczne. Oprócz nasilenia się pierwszych symptomów nerwicy, wystąpią również:

• samookaleczanie się,
• załatwianie się poza kuwetą,
• nadmierna pielęgnacja, czyli ciągłe wylizywanie sierści,
• wymioty i biegunka,
• zatwardzenia,
• zaprzestanie pielęgnacji,
• ciągła apatia.

Jaka może być przyczyna nerwicy u kota?

Koty są uczuciowymi zwierzętami. Niektóre sytuacje mogą je przerosnąć i doprowadzić do stresu i nerwicy. Przyczyny mogą być różne, m.in.:

• przemoc,
• nowy członek rodziny (dziecko, kot),
• choroba,
• uraz z przeszłości,
• śmierć długoletniego, czworonożnego przyjaciela,
• przeprowadzka,
• częste podróże samochodem,
• częste wizyty u weterynarza,
• uczucie osamotnienia lub przytłoczenia,
• wystawy kotów,
• agresja ze strony członków rodziny lub innych zwierząt.

Co zrobić, by zapobiec rozwijaniu się nerwicy u kota?

Jeśli choroba jest w początkowym stadium, jesteśmy w stanie dosyć szybko się z nią uporać. Jeśli jednak przejdzie ona na kolejny stopień, wyleczenie jej będzie o wiele bardziej skomplikowane.

Najważniejsze jest to, by najpierw ustalić źródło choroby. Dopiero wtedy jesteście w stanie pomóc kotu. Jeśli nie macie pewności, co do stanu czworonoga, możecie zabrać go do weterynarza lub spróbować poprawić mu nastrój, czyli:

• pobawić się z nim,
• poświęcać mu dużo uwagi,
• dawać smakołyki,
• stworzyć dla niego przyjazne miejsce, legowisko, w którym znajdą się jego ulubione zabawki; dobrze, by to miejsce było przytulne, umieszczone w cichym i przyjaznym kącie, z możliwością obserwacji tego, co dzieje się w domu,
• masować,
• zastosować wyciągi z ziół.

Nie próbujcie jednak sami dawać kotu leków. Skonsultujcie się najpierw z weterynarzem.