Odmiany szynszyli

Szynszyle to wyjątkowo piękne zwierzaki i do tego bardzo towarzyskie, więc hodowanie ich w domu jest samą przyjemnością. Szynszyle mają przede wszystkim wyjątkową okrywę włosową, która może przybierać różne barwy i odcienie, co decyduje o konkretnej odmianie pupila.


Znawcy tych ciekawych futrzaków potrafią rozróżniać nawet najmniejsze niuanse kolorystyczne w szacie włosowej szynszyli. W sklepach zoologicznych dostaniemy przede wszystkim zwierzaki o umaszczeniu standardowym, ale to tylko pewna grupa – te najrzadsze odmiany szynszyli znajdziemy przede wszystkim u profesjonalnych hodowców. Warto wiedzieć o kolorystyce szynszyli coś więcej.

Kilka słów o szynszylach

Szynszyle wywodzą się z Ameryki Południowej, gdzie żyją na dużych wysokościach. Ich ulubionym środowiskiem są bowiem Andy, a dokładniej ich suchy, surowy klimat. Szynszyle są zwierzakami stadnymi i żyją w grupach po kilkadziesiąt albo nawet po sto osobników. Żyją tam, gdzie mogą się bezpiecznie schować przed drapieżnikami i ciężkimi warunkami pogodowymi -  w szczelinach skalnych, grotach albo tam, gdzie znajdują się spore rumowiska kamieni. W warunkach domowych szynszyle potrzebują dużej klatki i codziennego wybiegu poza klatką. Choć sprawiają wrażenie wiecznie sennych futerkowych kulek, szynszyle zdecydowanie potrzebują ruchu, nowych bodźców oraz kontaktu z właścicielem. Hodowcy, czyli ludzie zajmujący się profesjonalną „produkcją” nowych zwierzaków, muszą uważać przy niektórych krzyżówkach genetycznych, ponieważ pewne kombinacje genów powodują śmierć osobnika albo daleko posunięte deformacje płodu.

↓ KLATKI DLA SZYNSZYLI ↓

Odmiany szynszyli[1]

1. Standardowa – najbardziej popularna z odmian, jak sama nazwa wskazuje. Taką szynszylę na pewno każdy kiedyś oglądał. Odcień futra jest stalowoszary, trochę srebrzysty. Wyróżnia ją ciemny grzbiet, jaśniejsze boki i biały brzuch. Nos może być popielaty lub różowy, oczy są czarne. Odmiana ta może występować w wersji ciemnej, jasnej i pośredniej.

2. Czarna aksamitna – aksamitna przede wszystkim dlatego, że futerko w dotyku jest cudownie miękkie i delikatne. Ta odmiana szynszyli jest o wiele ciemniejsza niż standardowa: czarna głowa, czarny grzbiet, jaśniejsze boki i biały brzuch. Biała jest również sierść wokół pyska, która sprawia, że szynszyle tej odmiany nieco przypominają uśmiechnięte… delfiny. Na przednich łapach wypatrzymy poprzeczne, ciemne paski. Unikatową, niezwykle rzadką odmianą czarnego aksamitnego jest wersja czarna perła: tylko brzuszek pozostaje biały.

3. Beżowa dominująca – odcień futra od zwykłego beżu po jasny, czasem nawet kremowy. Może być także barwa chłodna, niemal lawendowa, choć zdarzają się też wersje w kolorze czekoladowym. Oczy są czerwone lub brązowe, brzuch biały, uszy często uroczo piegowate. Futro sprawia wrażenie bardzo delikatnego i cienkiego, przez co szynszyle wyglądają trochę jak pokryte zamszem.

4. Biała dominująca – idealnie białe szynszyle właściwie nie istnieją, bo połączenie dwóch takich osobników powoduje śmierć malucha, zatem pupile w tej odmianie to prawie zawsze delikatne mieszanki. Odmianę czystą charakteryzuje idealnie białe futerko, biało-czarne wąsy i popielate uszka. Czasem zdarzają się ciemniejsze ubarwienia w okolicach głowy i końcówki ogona. Wersją częściej występują jest silver, która na całym ciele ma srebrzysty nalot, a w różnych partiach ciała szaro-srebrne plamki różnej wielkości (może być jedna duża).

5. Mahoniowa – szynszyle tej odmiany są szare lub czarne na całym ciele, a zatem także na brzuchu. Spotkać można wersję niewiele ciemniejszą od standardowej aż po niemal całkowicie czarną (extra dark). Oczy są czarne, uszy popielate lub czarne (zależy od wersji kolorystycznej).

6. Biała Ebony – czyli jasna wersja mahoniowej, powstała na skutek połączenia różnych kolorystycznie osobników. Oczy pozostają czarne, ubarwienie na całym ciele może być jasnoszare, ciemnoszare albo jasnoczarne. Brzuch zazwyczaj poznaczony plamkami. 

7. Pastel – inaczej beżowa Ebony, czyli znów mieszanka, tym razem odmiany beżowej oraz mahoniowej (Ebony). Osobniki są raczej jasne, beżowo-szare z plamkami, ale zdarzają się też odmiany prawie czekoladowe. Kolor pokrywa całe ciało, w tym także brzuszek. Oczy czerwone aż do brązowych, w zależności od intensywności umaszczenia.

8. Beżowa Polska – bardziej jasne niż beżowe, z czerwonymi oczami i białym brzuchem. Bardzo podobnie wyglądają Beżowe Wellmana – są trochę ciemniejsze, a ich oczy mają kolor czarny lub ciemnobrązowy.

9. Fioletowa – najbardziej szalona (z nazwy) odmiana szynszyli, choć fioletowy jest tylko poblask futerka, które samo z siebie ma barwę popiołu. Do tego czarne oczy i biały brzuch. Boki mogą mieć odcień nieco niebieskawy. W przypadku krzyżówki z osobnikiem beżowym, szynszylę taką nazywamy perłową, co oddaje delikatny odcień jej futerka. 

10. Velvet – mieszanka odmiany beżowej i aksamitnej. Grzbiet i głowa czekoladowe, boki beżowe, a brzuch biały. Uszka zazwyczaj są piegowate, oczy barwy ciemnoczerwonej, a na przednich łapkach charakterystyczne dla aksamitnych odmian poprzeczne paski.

11. Białoróżowa – szynszyle tej odmiany są białe, ale mają też delikatny brzoskwiniowy odcień. Oczy czerwone, mogą być nieco mniejsze niż u innych szynszyli, uszka są różowe i piegowate. Zwierzaki mogą występować w wersji standardowej, beżowej i białej. Zdarza się również wersja mozaikowa, czyli z beżowymi lub nawet ciemniejszymi plamkami.

12. Srokata – biała dominująca plus aksamitna i mamy czarno-białego futrzaka. Maska na pysku, paski na łapkach i mięciutkie futerko to znaki szczególne. Dodatkowo czarne oczy i szare uszy.

Z powyższych odmian szynszyli można oczywiście uzyskać wiele wersji mieszanych, w tym nawet odmianę lekko złotą albo szafirowo-diamentową.

↓ POKARMY I PRZYSMAKI DLA SZYNSZYLI ↓

Źródła:

[1] www.swiatszynszyli.pl

Robert Brach, Biuletyn Informacyjny dla Hodowców Szynszyli, Kraków 2001, nr 3.

Tekst: Magdalena Dolata 

Zdjęcie: © iraza — stock.adobe.com