Dogoterapia, czyli zajęcia ukierunkowane na kontakt i zabawę z przeszkolonymi psami, to jedna z najskuteczniejszych form zooterapii. Okazuje się, że interakcje z czworonogami znacznie wspomagają leczenie oraz rehabilitację wielu chorób, a także terapię osób z zespołem Downa, autyzmem czy porażeniem mózgowym. Na czym dokładnie polega dogoterapia i kto powinien z niej korzystać?
Dogoterapia to forma zajęć psychoterapeutycznych i motywacyjnych z udziałem specjalnie przeszkolonego psa oraz terapeuty. Ukierunkowany kontakt ze zwierzęciem staje się czynnikiem motywującym osoby z pewnymi zaburzeniami do podejmowania określonych czynności i działań. Opieka nad czworonogiem składania do pracy nad sobą i swoimi emocjami, uczy otwartości na innych, zachęca do przełamywania słabości oraz ograniczeń wynikających z niepełnosprawności umysłowej lub fizycznej. Taka forma terapii sprawdza się zarówno w przypadku dzieci, jak i dorosłych, korzystnie oddziałując na wszystkie sfery rozwoju człowieka – fizyczną, psychiczną czy poznawczo-edukacyjną. Specjalnie przeszkolone zwierzaki mogą zatem wspierać rehabilitację ruchową, terapię przy zaburzeniach mowy czy każdą inną w zakresie niepełnosprawności umysłowej.
Zajęcia z udziałem psów mogą stać się częścią terapii dzieci i młodzieży z autyzmem, zespołem Downa oraz dziecięcym porażeniem mózgowym. Z dogoterapii często korzystają także osoby z niepełnosprawnością intelektualną, ADHD, zaburzeniami lękowymi albo zaburzeniami psychicznymi, takimi jak schizofrenia czy depresja. Liczne badania wykazały, że kontakt z psami sprzyja rozluźnieniu mięśni, pozwala uspokoić się i zrelaksować. Zwierzaki zaspokajają także potrzebę bliskości, pomagają uporać się z trudnymi emocjami, traumą i załagodzić poczucie lęku czy samotności. Niekiedy czworonogi wykorzystuje się także do pomocy osobom starszym, podczas rehabilitacji ruchowej, a nawet do resocjalizacji.
Dogoterapia to forma zajęć ściśle ukierunkowana na kontakt z czworonogiem. Nad ich przebiegiem czuwa wykwalifikowany terapeuta, który w zależności od potrzeb pacjenta może modyfikować przebieg i formę zajęć. Obecność czworonoga pomaga przełamać nieśmiałość pacjentów, poprawia ich samopoczucie i motywuje do podejmowania określonych czynności, związanych z opieką nad psem. Na przykład w terapii dzieci z autyzmem czy ADHD pies ma przede wszystkim zwrócić uwagę małych pacjentów i wspomóc ich koncentrację, z kolei dla osób z zaburzeniami lękowymi będzie on kompanem dającym poczucie bezpieczeństwa i dodającym pewności siebie.
Podczas takich zajęć każdy pacjent uczy się, jak wygląda pies i jak należy się nim opiekować. Dzieci mogą karmić psa, czesać jego sierść, prowadzić go na smyczy, głaskać pupila czy bawić się z nim piłką. Takie zajęcia uczą pacjentów odpowiedzialności i systematyczności, wzbudzając empatię oraz wrażliwość na potrzeby innych. Interakcje z czworonogami wspomagają także umiejętności interpersonalne i komunikacyjne, osoby chore rozwijają swój zasób słów, uczą się liczyć, wzrasta ich pewność siebie i samoocena. W efekcie osoby poddane dogoterapii uczą się lepiej funkcjonować w grupie, stają się bardziej otwarte na innych i ciekawsze świata.
Jak już wspomniano, przebieg terapii z udziałem psa zależy od indywidualnych potrzeb danego pacjenta. Takie sesje przeprowadza się w niewielkich grupach, zwykle pięcioosobowych. Polskie Towarzystwo Kynoterapeutyczne wyróżniło do tej pory trzy podstawowe rodzaje zajęć. Pierwszy z nich polega na spotkaniu z psem, może przyjąć formę spontanicznej zabawy czy prostych czynności pielęgnacyjnych. Celem takich zajęć jest wyzwolenie pozytywnych emocji u pacjenta, poprawa jego samopoczucia i ukierunkowane rozwoju psychospołecznego.
Dogoterapia może polegać także na edukacji z psem. Taka terapia zakłada usprawnienie sfery poznawczej i intelektualnej pacjenta, ma wywoływać motywację do dalszej nauki i ułatwiać koncentrację na wyznaczonym zadaniu. Ostatnia forma dogoterapii to terapia z psem ukierunkowana na ćwiczenia ruchowe. Może to być rehabilitacja lub wspomaganie rozwoju motorycznego przy niedowładzie kończyn.
Za najlepsze psy terapeutyczne uważa się labradory, golden retrievery oraz owczarki szkockie. Decydują o tym pewne cechy, właściwe dla każdej z wymienionych ras, które znacznie ułatwiają szkolenie oraz pracę z tymi psami. Wyróżnia je naturalna chęć do nauki i współpracy z człowiekiem, inteligencja oraz łagodne usposobienie. Oczywiście szkolić można także inne rasy psów. Warunkiem jest poddanie psa odpowiedniej socjalizacji już w okresie szczenięctwa i szkolenie psa pod kątem właściwych postaw i zachowań. Pies pracujący jako terapeuta powinien być posłuszny, pozbawiony skłonności do agresji, ufny i przyjacielsko nastawiony do ludzi. Jego zachowania muszą być przewidywalne, a współpraca z terapeutą i reakcje na jego komendy powinny przebiegać sprawnie i płynnie.
Czym jest dogoterapia?
Dogoterapia to forma zajęć psychoterapeutycznych i motywacyjnych z udziałem specjalnie przeszkolonego psa oraz terapeuty. Ukierunkowany kontakt ze zwierzęciem staje się czynnikiem motywującym osoby z pewnymi zaburzeniami do podejmowania określonych czynności i działań. Opieka nad czworonogiem składania do pracy nad sobą i swoimi emocjami, uczy otwartości na innych, zachęca do przełamywania słabości oraz ograniczeń wynikających z niepełnosprawności umysłowej lub fizycznej. Taka forma terapii sprawdza się zarówno w przypadku dzieci, jak i dorosłych, korzystnie oddziałując na wszystkie sfery rozwoju człowieka – fizyczną, psychiczną czy poznawczo-edukacyjną. Specjalnie przeszkolone zwierzaki mogą zatem wspierać rehabilitację ruchową, terapię przy zaburzeniach mowy czy każdą inną w zakresie niepełnosprawności umysłowej.
Kto może korzystać z dogoterapia?
Zajęcia z udziałem psów mogą stać się częścią terapii dzieci i młodzieży z autyzmem, zespołem Downa oraz dziecięcym porażeniem mózgowym. Z dogoterapii często korzystają także osoby z niepełnosprawnością intelektualną, ADHD, zaburzeniami lękowymi albo zaburzeniami psychicznymi, takimi jak schizofrenia czy depresja. Liczne badania wykazały, że kontakt z psami sprzyja rozluźnieniu mięśni, pozwala uspokoić się i zrelaksować. Zwierzaki zaspokajają także potrzebę bliskości, pomagają uporać się z trudnymi emocjami, traumą i załagodzić poczucie lęku czy samotności. Niekiedy czworonogi wykorzystuje się także do pomocy osobom starszym, podczas rehabilitacji ruchowej, a nawet do resocjalizacji.
Na czym polega dogoterapia?
Dogoterapia to forma zajęć ściśle ukierunkowana na kontakt z czworonogiem. Nad ich przebiegiem czuwa wykwalifikowany terapeuta, który w zależności od potrzeb pacjenta może modyfikować przebieg i formę zajęć. Obecność czworonoga pomaga przełamać nieśmiałość pacjentów, poprawia ich samopoczucie i motywuje do podejmowania określonych czynności, związanych z opieką nad psem. Na przykład w terapii dzieci z autyzmem czy ADHD pies ma przede wszystkim zwrócić uwagę małych pacjentów i wspomóc ich koncentrację, z kolei dla osób z zaburzeniami lękowymi będzie on kompanem dającym poczucie bezpieczeństwa i dodającym pewności siebie.
Podczas takich zajęć każdy pacjent uczy się, jak wygląda pies i jak należy się nim opiekować. Dzieci mogą karmić psa, czesać jego sierść, prowadzić go na smyczy, głaskać pupila czy bawić się z nim piłką. Takie zajęcia uczą pacjentów odpowiedzialności i systematyczności, wzbudzając empatię oraz wrażliwość na potrzeby innych. Interakcje z czworonogami wspomagają także umiejętności interpersonalne i komunikacyjne, osoby chore rozwijają swój zasób słów, uczą się liczyć, wzrasta ich pewność siebie i samoocena. W efekcie osoby poddane dogoterapii uczą się lepiej funkcjonować w grupie, stają się bardziej otwarte na innych i ciekawsze świata.
Rodzaje dogoterpaii, a potrzeby pacjenta
Jak już wspomniano, przebieg terapii z udziałem psa zależy od indywidualnych potrzeb danego pacjenta. Takie sesje przeprowadza się w niewielkich grupach, zwykle pięcioosobowych. Polskie Towarzystwo Kynoterapeutyczne wyróżniło do tej pory trzy podstawowe rodzaje zajęć. Pierwszy z nich polega na spotkaniu z psem, może przyjąć formę spontanicznej zabawy czy prostych czynności pielęgnacyjnych. Celem takich zajęć jest wyzwolenie pozytywnych emocji u pacjenta, poprawa jego samopoczucia i ukierunkowane rozwoju psychospołecznego.
Dogoterapia może polegać także na edukacji z psem. Taka terapia zakłada usprawnienie sfery poznawczej i intelektualnej pacjenta, ma wywoływać motywację do dalszej nauki i ułatwiać koncentrację na wyznaczonym zadaniu. Ostatnia forma dogoterapii to terapia z psem ukierunkowana na ćwiczenia ruchowe. Może to być rehabilitacja lub wspomaganie rozwoju motorycznego przy niedowładzie kończyn.
Najlepsze rasy psów do dogoterapii?
Za najlepsze psy terapeutyczne uważa się labradory, golden retrievery oraz owczarki szkockie. Decydują o tym pewne cechy, właściwe dla każdej z wymienionych ras, które znacznie ułatwiają szkolenie oraz pracę z tymi psami. Wyróżnia je naturalna chęć do nauki i współpracy z człowiekiem, inteligencja oraz łagodne usposobienie. Oczywiście szkolić można także inne rasy psów. Warunkiem jest poddanie psa odpowiedniej socjalizacji już w okresie szczenięctwa i szkolenie psa pod kątem właściwych postaw i zachowań. Pies pracujący jako terapeuta powinien być posłuszny, pozbawiony skłonności do agresji, ufny i przyjacielsko nastawiony do ludzi. Jego zachowania muszą być przewidywalne, a współpraca z terapeutą i reakcje na jego komendy powinny przebiegać sprawnie i płynnie.
↓ KARMY I AKCESORIA DLA PSÓW ↓
Tekst: Angelika Podgajna
Zdjęcie: © chendongshan — istockphoto.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz